کودک از گسترده شدن شبکه روابط اجتماعی‌اش لذت می برد. افراد خارج از چارچوب خانواده، نقش تأثیرگذار و فزاینده ای در زندگی کودک بازی می کنند. این افراد شامل پدربزرگ ها و مادربزرگ ها، آموزگاران، همسن و سالان و حتی دوستان خیالی هستند.
اتاق کودک یک محل چند منظوره است. مرکزی است برای بازی، صحنه ای برای نمایش، جزیره ای استوایی و گرم و مخفیگاهی سرّی و محلی برای مسابقات و پروژه های هنری و خیال پردازی های آرزومندانه که شب ها به محلی امن و حفاظت شده برای خواب تبدیل می شود. یک اتاق چگونه می تواند تمام این کاربردها را داشته باشد؟ این مقاله بعضی از عواملی را که باید برای تنظیم اتاق کودک در نظر گرفته شود، در اختیار والدین قرار می دهد.
هنگامی که والدین از ایجاد محدودیت های لازم و مناسب رفتاری، درمانده می شوند، کودک مستبد و خودکامه می گردد. در صورتی که خواسته های کودک به طور دائمی برآورده شود، در او انتظار توجه فوری از طرف همه اطرافیان ایجاد می گردد. اگر کودک با هر بار گریه و زاری و به پاکردن قشقرق به خواسته هایش دست یابد، هرگز راه بهتری برای عمل و عکس العمل را نمی آموزد و چنانچه شراکت و سهیم شدن را نیاموزد، هر اسباب بازی را که هوس کند، از دست دیگری خواهد قاپید.
کودک معلول ممکن است نیازمند نوع رفتار ویژه در تمام دوران رشد خود باشد، ولی از هر چیزی مهمتر این است که باید خیلی طبیعی، و تا آنجا که ممکن است درست مثل سایر کودکان با او رفتار شود، بخصوص از طرف پدر و مادر. حتی با یک نقص شديد هم کودک می تواند شاد و اجتماعی بار بیاید و باید فرصت یادگیری کنش و واکنش با سایر کودکان از سن پایین به او داده شود.
English